Sevgi
Sevgi denince aklımıza ilk olarak gelen şey; karşı cinslerin birbirlerine karşı duyduğu sevgidir. Bu tür sevgi, sevginin çeşitlerinden sadece biridir. Sevginin çeşitleri çoktur; en önemlileri: Allah sevgisi, anne sevgisi, baba sevgisi, vatan sevgisi, evlat sevgisi, kardeş sevgisi, insan sevgisi, dünya sevgisi, makam sevgisi, mal sevgisi, hayvan sevgisi...
Sevgi, kökü insanın kalbinde olan, dalları dünyayı kaplamış, insanların gölgesine sığındığı bir çınar ağacı gibidir. Sevgi, bütün güzelliklerin kendisinden meydana geldiği bir ab-ı hayat kaynağıdır.
Sevgi bütün güzelliklerin, bütün iyiliklerin kaynağıdır. Sevgiden dostluk, şefkat, yardımlaşma, paylaşma... meydana gelir. Kısaca bütün güzellikler sevgi ile hayat bulur.
Sevgi, insanları birbirine yaklaştıran, kalpleri birbirine bağlayan; insanlar arasındaki güveni, dostluğu, ilgiyi, fedakarlığı ve bağlılığı artıran bir duygudur.
Sevgi, birlikte ağlamak, birlikte gülmektir. Sevgi, hayatın olmazsa olmazıdır. Sevgi yoksa dünyada huzur olmaz. Sevgi her erdemin başı ve sonudur. Sevgi hayatın hareket ettirici gücüdür. Seven kişi sevdiğinin hatasını aramaz. Seven kişi sevdiğini üzmez. Sevgiye ekmek gibi su gibi ihtiyacımız var. Seven kişi güzel görür, güzel gören güzel düşünür, güzel düşüne mutlu olur.
